Без сезнең белән һәркайсыбызга үзенә генә хас ниндидер яңа ачышлар, яңа очрашулар китергән тагын бер елны тарихка озатабыз. Әлбәттә, аерым хаталар һәм күңелсезлекләр дә булмый калмады, әмма алар безгә яңа тәҗрибә тупларга, көчлерәк булырга гына ярдәм итте. Узган ел сәяси һәм икътисадый өлкәләрдә җиңүләргә, социаль һәм мәдәни даирәләрдә яңа казанышларга да бай булды. Уртак тырышлыгыбыз, максатка омтылучанлыгыбыз, һәркемнең вазифа бурычларын зур җаваплылык тоеп башкаруы нәтиҗәсендә районыбыз тотрыклы үсеш динамикасын саклап калды.

Бердәмлек белән көчлебез

Быел унберенче мәртәбә билгеләнгән Халыклар бердәмлеге көненең тарихы унҗиденче гасыр башында Русиядә булган мөһим вакыйгаларга тоташа. Илебездәге таркаулык, төрле кенәзлекләр арасындагы низаглардан файдаланып, поляк баскынчылары отрядлары Мәскәүне
басып ала, боярлар Думасы таратыла, казна талана, кешеләрнең байлыклары тартып алына.

5 октябрь – Укытучылар көне


Изге һөнәр ияләре – Укытучылар бәйрәме иң күркәм тантаналардан исәпләнә. Яшь буынга төпле белем, ныклы тәрбия бирүче укытучыларны җәмгыятебезнең киләчәк язмышын хәл итүчеләр дип әйтергә нигез бар. Мәгърифәт – дөньяда иң кирәкле, иң куәтле корал ул, чөнки белемле кешеләр зур көчкә ия. Укытучылар бар белемен, күңел, йөрәк җылысын, тормыш тәҗрибәсен балаларга тапшыра, шәхси үрнәгендә үсеп килүче буында гүзәл кешелек сыйфатлары тәрбияли. Районыбызда шушы изге һөнәрне сайлап, аңа тугрылык саклаучылар байтак. Фидакарьлек өлгеләре белән алар күп буын вәкилләренә белемле булырга ярдәм күрсәтте, мәгарифне үстерүгә шәхсән өлеш кертеп, бай традицияләр тудырдылар. Тынгысыз һәм үтә җаваплы хезмәтләре белән шактый укытучы һәм тәрбиячеләребез олы дан-хөрмәткә, дәүләт бүләкләренә, халык ихтирамына лаек булды. Өлкән коллегалары белән беррәттән яшь буын педагоглар да укыту-тәрбия эшендә матур хезмәт үрнәкләре күрсәтә, сайлаган һөнәрен ихлас күңел салып башкара.

1 октябрь - Өлкән яшьтәгеләр көне

Яшәешебездәге күп уңайлыклар, бүгенге иминлегебез, тормыш-көнкүрешебезнең даими яхшыра баруы өчен без башлыча әйләнә-тирәбездә яшәгән өлкән буын абый-апаларыбызга бурычлыбыз һәм чиксез рәхмәтлебез. Илебез тарихының һәр истәлекле битен язуда турыдан-туры катнашкан, аның икътисадын ныгыту хакына көчен, белемен, тормыш тәҗрибәсен кызганмаган, Ватаныбыз өчен хәвеф янаган елларда дәһшәтле Бөек Ватан сугышы фронтларында кан койган, тылда фидакарьлек өлгеләре күрсәткән, артабан санаулы еллар эчендә хәрәбәләрдән тергезеп, илебезне куәтле державага әверелдереп, үз өлгеләрендә хезмәтсөяр ул һәм кызлар үстергән, әле дә, хаклы ялда булуларына карамастан, кулдан килгәнчә ярдәмгә ашкынып торучы хөрмәтле өлкәннәребезне даими хәстәрләп тору, аларга игътибар һәм ихтирам күрсәтү намус эшебез булып тора. Аларның берсе дә кадер-хөрмәтебездән мәхрүм калырга тиеш түгел.